view in publisher's site
- خانه
- لیست مقالات
- چکیده
Cellular senescence and EMT crosstalk in bleomycin‐induced pathogenesis of pulmonary fibrosis—an in vitro analysis
Abstract
With poor prognosis and aberrant lung remodeling, pulmonary fibrosis exhibits worldwide prevalence accompanied by an increase in burden in terms of hospitalization and death. Apart from genetic and non‐genetic factors, fibrosis occurs as a side effect of bleomycin antineoplastic activity. Elucidating the cellular and molecular mechanism could help in the development of effective anti‐fibrotic treatment strategies. In the present study, we investigated the underlying mechanism behind bleomycin‐induced fibrosis using human alveolar epithelial cells (A549 cells). On the basis of the experimental observation, it was demonstrated that with transforming growth factor‐β (TGF‐β) as a central mediator of fibrosis progression, a cross‐talk between epithelial–mesenchymal transition (EMT) and senescence upon bleomycin treatment occurs. This results in the advancement of this serious fibrotic condition. Fibrosis was initiated through integrin activation and imbalance in the redox state (NOX expression) of the cell. It progressed along the TGF‐β‐mediated non‐canonical pathway (via ERK phosphorylation) followed by the upregulation of α‐smooth muscle actin and collagen synthesis. Additionally, in this process, the loss of the epithelial marker E‐cadherin was observed. Furthermore, the expressions of senescence markers, such as p21 and p53, were upregulated upon bleomycin treatment, thereby intensifying the fibrotic condition. Accordingly, the molecular pathway mediating the bleomycin‐induced fibrosis was explored in the current study.
پیری سلولی و تداخل EMT در پاتوژنز فیبروز ریوی القا شده توسط بلئومایسین - یک تحلیل in vitro
چکیده
با پروگنوز ضعیف و بازسازی نابجای ریه، فیبروز ریوی شیوع جهانی همراه با افزایش بار از نظر بستری شدن و مرگ را نشان می‌دهد.
علاوه بر عوامل ژنتیکی و غیر ژنتیکی، فیبروز به عنوان یک اثر جانبی از فعالیت ضد پلاستیک بلئومایسین رخ می‌دهد.
روشن کردن مکانیسم سلولی و مولکولی می‌تواند به توسعه استراتژی‌های موثر درمان ضد فیبروتیک کمک کند.
در مطالعه حاضر، ما مکانیزم اساسی در پس فیبروز ناشی از بلئومایسین را با استفاده از سلول‌های اپی تلیال آلوئولی انسانی (سلول‌های A۵۴۹)بررسی کردیم.
براساس مشاهدات تجربی، نشان داده شد که با تبدیل فاکتور رشد - β (TGF - β)به عنوان یک میانجی مرکزی در پیشرفت فیبروز، یک گفتگوی متقابل بین گذار اپی تلیال - مزانشیمال (EMT)و پیری پس از درمان بلئومایسین رخ می‌دهد.
این امر منجر به پیشرفت این بیماری فیبروتیک جدی می‌شود.
فیبروسیس از طریق فعال‌سازی اینتگرین و عدم تعادل در حالت ردوکس (بیان NOX)سلول آغاز شد.
این مسیر در طول مسیر غیر کانونیکال با واسطه TGF - β (از طریق فسفریلاسیون ERK)و به دنبال آن بیان upregation اکتین عضله صاف و سنتز کلاژن پیشرفت کرد.
علاوه بر این، در این فرآیند، از دست رفتن مارکر اپی تلیال E - cadherin مشاهده شد.
علاوه بر این، بیان مارکرهای پیری، مانند p۲۱ و P۵۳، با تیمار بلئومایسین افزایش بیان یافت، در نتیجه شرایط فیبروتیک را تشدید کرد.
بر این اساس، مسیر مولکولی واسطه فیبروز ناشی از بلئومایسین در مطالعه حاضر مورد بررسی قرار گرفت.
ترجمه شده با 
ترجمه کنید