view in publisher's site
- خانه
- لیست مقالات
- چکیده
Diffusion of drugs from hydrogels and liposomes as drug carriers
BACKGROUND: The mass transfer of model drugs Lidocaine hydrochloride and Dihydroquercetin from hydrogels (the usual carriers for topical drugs), and hydrogels containing liposomes, as novel drug vehicles, was studied. Diffusion experiments were performed using a Franz diffusion cell. Experimental data were used to calculate drug diffusion coefficients across membranes, and their effective diffusion coefficients from hydrogels and liposome containing hydrogels. For the first time the diffusion resistance of all drug carriers was determined from corresponding diffusion coefficients.The main aim of this work was the study of drug diffusion coefficients from liposomes and their comparison with related diffusion coefficients from hydrogels to find how liposomes contribute to prolonged and controlled drug release.RESULTS: Drug diffusion coefficients were: 1.38 · 10−8m2 s−1 for Lidocaine hydrochloride and 5.96 · 10−9m2 s−1 for Dihydroquercetin, while corresponding effective diffusion coefficients from hydrogels were: 7.82 · 10−10m2 s−1 and 7.98 · 10−10m2 s−1, respectively. Effective diffusion coefficients from liposome-containing hydrogels were:4.82 · 10−10m2 s−1 (Lidocaine hydrochloride) and 4.305 · 10−10m2 s−1 (Dihydroquercetin). Diffusion resistances for the two hydrogels were almost the same. Very similar values of diffusion resistances for all liposome dispersions were obtained.CONCLUSION: Calculated diffusion coefficients and resistances demonstrate that liposomes, as drug carriers, significantly affect diffusion rates. The results obtained could be used whenever diffusion-controlled drug release is required. Copyright © 2010 Society of Chemical Industry
پخش داروها از هیدروژل ها و لیپوزوم‌ها به عنوان حامل دارو
زمینه: انتقال انبوه داروهای مدل، لیدوکائین هیدروکلراید و دی هیدروکرستین از هیدروژل ها (حاملان معمول داروهای موضعی)، و هیدروژل‌های حاوی لیپوزوم ها، به عنوان وسایل نقلیه جدید دارویی، مورد مطالعه قرار گرفت.
آزمایش‌ها پخش با استفاده از یک سلول نفوذی فرانز انجام شد.
داده‌های تجربی برای محاسبه ضرایب انتشار دارو در طول غشا و ضرایب نفوذ موثر آن‌ها از هیدروژل ها و لیپوزوم های حاوی هیدروژل ها مورد استفاده قرار گرفتند.
هدف اصلی این کار مطالعه ضرایب انتشار دارو از لیپوزوم‌ها و مقایسه آن‌ها با ضرایب انتشار مربوطه از هیدروژل ها برای یافتن چگونگی مشارکت لیپوزوم‌ها در آزادسازی طولانی و کنترل‌شده دارو بود.
ضرایب نفوذ موثر از هیدروژل‌های حاوی لیپوزوم عبارت بودند از: ۴.۸۲. ۱۰ - ۱۰ m۲ s - ۱ (هیدروکلرید لیدوکائین)و ۴.۳۰۵. ۱۰ - ۱۰ m۲ s - ۱ (دی هیدروکرستین).
مقاومت پخش برای این دو هیدروژل تقریبا یک‌سان بود.
مقادیر بسیار مشابه مقاومت نفوذ برای همه پراکندگی‌های لیپوزوم بدست آمد. CONC LUSمحلات: ضرایب نفوذ محاسبه‌شده و مقاومت‌ها نشان می‌دهند که لیپوزوم ها، به عنوان حامل دارو، به طور قابل‌توجهی بر سرعت انتشار تاثیر می‌گذارند.
نتایج بدست‌آمده را می توان در هر زمان که انتشار کنترل‌شده دارو مورد نیاز است، مورد استفاده قرار داد.
حق چاپ انجمن صنعت شیمی ۲۰۱۰
ترجمه شده با 
ترجمه کنید