view in publisher's site
- خانه
- لیست مقالات
- چکیده
Prefrontal Cortex Activity and Gait in Parkinson's Disease With Cholinergic and Dopaminergic Therapy
Abstract
Degradation of striatal dopamine in Parkinson's disease (PD) may initially be supplemented by increased cognitive control mediated by cholinergic mechanisms. Shift to cognitive control of walking can be quantified by prefrontal cortex activation. Levodopa improves certain aspects of gait and worsens others, and cholinergic augmentation influence on gait and prefrontal cortex activity remains unclear. This study examined dopaminergic and cholinergic influence on gait and prefrontal cortex activity while walking in PD. A single‐site, randomized, double‐blind crossover trial examined effects of levodopa and donepezil in PD. Twenty PD participants were randomized, and 19 completed the trial. Participants were randomized to either levodopa + donepezil (5 mg) or levodopa + placebo treatments, with 2 weeks with treatment and a 2‐week washout. The primary outcome was change in prefrontal cortex activity while walking, and secondary outcomes were change in gait and dual‐task performance and attention. Levodopa decreased prefrontal cortex activity compared with off medication (effect size, −0.51), whereas the addition of donepezil reversed this decrease. Gait speed and stride length under single‐ and dual‐task conditions improved with combined donepezil and levodopa compared with off medication (effect size, 1 for gait speed and 0.75 for stride length). Dual‐task reaction time was quicker with levodopa compared with off medication (effect size, −0.87), and accuracy improved with combined donepezil and levodopa (effect size, 0.47). Cholinergic therapy, specifically donepezil 5 mg/day for 2 weeks, can alter prefrontal cortex activity when walking and improve secondary cognitive task accuracy and gait in PD. Further studies will investigate whether higher prefrontal cortex activity while walking is associated with gait changes. © 2020 International Parkinson and Movement Disorder Society
فعالیت کورتکس پیش پیشانی و شروع آن در بیماری پارکینسون با درمان وبا و اختلالات قلبی - عروقی
چکیده
کاهش دوپامین مخطط در بیماری پارکینسون (PD)ممکن است در ابتدا با افزایش کنترل شناختی با واسطه مکانیسمهای کولینرژیک تکمیل شود.
تبدیل به کنترل شناختی راه رفتن را می توان با فعالسازی قشر پیش پیشانی تعیین کرد.
لودوپا جنبههای خاصی از راه رفتن و بدتر شدن را بهبود میبخشد و تاثیر تقویت کولینرژیک بر راه رفتن و فعالیت قشر پیش پیشانی نامشخص باقی میماند.
این مطالعه تاثیر دوپامینرژیک و کولینرژیک را بر روی راه رفتن و فعالیت قشر پیش پیشانی هنگام راه رفتن در دی. دی.
یک کارآزمایی تصادفی، متقاطع دو سو کور تک مکانی، اثرات لوودوپا و دونپزیل را در PD مورد بررسی قرار داد.
بیست نفر از شرکت کنندگان در کنفرانس پاریس به طور تصادفی انتخاب شدند و ۱۹ نفر محاکمه را به پایان رساندند.
شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه لوودوپا + دونپزیل (۵ میلیگرم)یا لوودوپا + دارونما، با دو هفته درمان و یک پاکسازی ۲ هفتهای تقسیم شدند.
نتیجه اولیه تغییر در فعالیت قشر پیش پیشانی به هنگام راه رفتن بود و نتایج ثانویه تغییر در راه رفتن و عملکرد و توجه تکلیف دوگانه بود.
لودوپا فعالیت قشر پیش پیشانی را در مقایسه با داروهای خاموش کاهش داد (اندازه اثر ۵۱ -)، در حالی که افزودن دونپزیل این کاهش را معکوس کرد.
سرعت گام و طول گام در شرایط تکتکلیف و دوتکلیف با ترکیب دونپزیل و لوودوپا در مقایسه با درمان خاموش بهبود یافت (اندازه اثر، ۱ برای سرعت راه رفتن و ۰.۷۵ برای طول گام).
زمان واکنش دو تکلیف با لوودوپا سریعتر از داروی خاموش بود (اندازه اثر، -۰.۸۷)و دقت با ترکیب دونپزیل و لوودوپا بهبود یافت (اندازه اثر، ۰.۴۷).
درمان کلویینرژیک، به ویژه دونپزیل ۵ میلیگرم در روز به مدت ۲ هفته، میتواند فعالیت قشر پیش پیشانی را در هنگام راه رفتن تغییر دهد و دقت تکلیف شناختی ثانویه و راه رفتن را در پی داشته باشد.
مطالعات بیشتر بررسی خواهند کرد که آیا فعالیت قشر پیش پیشانی بالاتر در حالی که راه رفتن با تغییرات راه رفتن مرتبط است.
دهه ۲۰۲۰ جامعه بینالمللی پارکینسون و اختلال حرکتی
ترجمه شده با 
- مقاله Clinical Neurology
- ترجمه مقاله Clinical Neurology
- مقاله عصبشناسی بالینی
- ترجمه مقاله عصبشناسی بالینی
- مقاله Neurology
- ترجمه مقاله Neurology
- مقاله عصبشناسی
- ترجمه مقاله عصبشناسی