Toxicology and pharmacology of selenium: emphasis on synthetic organoselenium compounds

The advance in the area of synthesis and reactivity of organoselenium, as well as the discovery that selenium was the cause of severe intoxication episodes of livestock in the 1930s and the subsequent determination that selenium was an essential trace element in the diet for mammals, has motivated intense studies of the biological properties of both organic and inorganic selenium compounds. In this review, we shall cover a wide range of toxicological and pharmacological effects, in which organoselenium compounds are involved but the effects of inorganic compounds were not discussed in detail here. The molecular toxicity of inorganic selenium was described in relation to its interaction with endogenous –SH groups to allow a comparison with that of synthetic organoselenium compounds. Furthermore, in view of the recent points of epidemiological evidence that overexposure to selenium can facilitate the appearance of chronic degenerative diseases, we also briefly revised the history of selenium toxicity and physiology and how environmental selenium can reach inside the mammalian cells. The biological narrative of the element selenium, in the last century, has been marked by a contrast between its toxic and its beneficial effects. Thus, the potential therapeutic use of simple organoselenium compounds has not yet been sufficiently explored and, consequently, we cannot discard this class of compounds as promising pharmaceutical agents. In effect, the future of the organochalcogens as pharmacological agents will depend on more detailed toxicological studies in the oncoming years.

Toxicology و داروشناسی (selenium)سلنیم: تاکیدی بر ترکیبات سنتتیک organoselenium

پیشرفت در زمینه سنتز و واکنش‌پذیری of و نیز کشف این که سلنیم عامل مسمومیت شدید دام در دهه ۱۹۳۰ و تعیین متعاقب آن بود که سلنیم یک عنصر کمیاب ضروری در رژیم غذایی پستانداران است، مطالعات شدیدی بر روی خواص زیستی ترکیبات سلنیوم آلی و معدنی انجام داده‌است. در این بررسی، ما طیف گسترده‌ای از toxicological و اثرات فارماکولوژیک را پوشش خواهیم داد که در آن ترکیبات organoselenium در آن دخیل هستند اما اثرات ترکیبات معدنی در اینجا به تفصیل مورد بحث قرار نگرفته است. سمیت مولکولی سلنیوم معدنی در رابطه با تعامل آن با گروه‌های endogenous - SH توضیح داده شد تا امکان مقایسه با ترکیبات سنتز مصنوعی سنتزی وجود داشته باشد. علاوه بر این، با توجه به نکات اخیر شواهد همه‌گیر که نشان می‌دهد سلنیوم می‌تواند ظهور بیماری‌های دژنراتیو مزمن را تسهیل کند، ما به طور خلاصه تاریخچه مسمومیت و فیزیولوژی سلنیوم را مورد بازبینی قرار می‌دهیم و اینکه چگونه سلنیوم محیطی می‌تواند به داخل سلول‌های پستانداران برسد. روایت زیستی عنصر سلنیم در قرن گذشته در تضاد بین اثرات سمی آن و اثرات مفید آن مشخص شده‌است. بنابراین، استفاده درمانی بالقوه از ترکیبات organoselenium ساده هنوز به اندازه کافی بررسی نشده و در نتیجه ما نمی‌توانیم این دسته از ترکیبات را به عنوان عوامل دارویی امیدوار کننده دور بیاندازیم. در واقع، آینده of به عنوان عوامل دارویی به بررسی‌های بیشتر سم‌شناسی در سال‌های آینده بستگی دارد.

ترجمه شده با