Caffeine and the central nervous system: mechanisms of action, biochemical, metabolic and psychostimulant effects

Caffeine is the most widely consumed centralnervous-system stimulant. Three main mechanisms of action of caffeine on the central nervous system have been described. Mobilization of intracellular calcium and inhibition of specific phosphodiesterases only occur at high non-physiological concentrations of caffeine. The only likely mechanism of action of the methylxanthine is the antagonism at the level of adenosine receptors. Caffeine increases energy metabolism throughout the brain but decreases at the same time cerebral blood flow, inducing a relative brain hypoperfusion. Caffeine activates noradrenaline neurons and seems to affect the local release of dopamine. Many of the alerting effects of caffeine may be related to the action of the methylxanthine on serotonine neurons. The methylxanthine induces dose-response increases in locomotor activity in animals. Its psychostimulant action on man is, however, often subtle and not very easy to detect. The effects of caffeine on learning, memory, performance and coordination are rather related to the methylxanthine action on arousal, vigilance and fatigue. Caffeine exerts obvious effects on anxiety and sleep which vary according to individual sensitivity to the methylxanthine. However, children in general do not appear more sensitive to methylxanthine effects than adults. The central nervous system does not seem to develop a great tolerance to the effects of caffeine although dependence and withdrawal symptoms are reported.

کافئین و سیستم عصبی مرکزی: مکانیسم عمل، بیوشیمیایی، متابولیک و اثرات مخرب

کافئین پرکاربردترین محرک سیستم centralnervous است. سه مکانیسم اصلی عمل کافئین در سیستم عصبی مرکزی توصیف شده‌است. تجهیز کلسیم درون سلولی و مهار of خاص فقط در غلظت‌های بالا غیر فیزیولوژیکی کافئین رخ می‌دهد. تنها مکانیزم احتمالی عمل of، antagonism در سطح گیرنده‌های adenosine است. کافئین، متابولیسم انرژی را در مغز افزایش می‌دهد اما در همان زمان جریان خون مغزی را کاهش می‌دهد و یک مغز نسبی را تحریک می‌کند. کافئین، نورون‌های noradrenaline را فعال می‌کند و به نظر می‌رسد که بر انتشار محلی دوپامین تاثیر می‌گذارد. بسیاری از اثرات هشدار کافیین ممکن است مربوط به عمل جراحی بر روی نورون‌های serotonine باشد. The واکنش دوز - واکنش را در فعالیت locomotor در حیوانات افزایش می‌دهد. با این حال، رفتار psychostimulant در مورد انسان اغلب ظریف است و تشخیص آن آسان نیست. اثرات کافئین در یادگیری، حافظه، عملکرد و هماهنگی بیشتر مربوط به عمل methylxanthine در برانگیختگی، مراقبت و خستگی هستند. کافئین اثرات آشکاری بر اضطراب و خواب اعمال می‌کند که با توجه به حساسیت فردی نسبت به the متفاوت است. با این حال، کودکان به طور کلی نسبت به بزرگسالان نسبت به بزرگسالان حساس نیستند. به نظر نمی‌رسد که سیستم عصبی مرکزی تحمل زیادی را نسبت به اثرات کافئین داشته باشد، اگر چه وابستگی و نشانه‌های خروج گزارش شده‌است.

ترجمه شده با