Bacterial resistance to antimicrobial agents used in fish farming: A critical evaluation of method and meaning

The use of antimicrobial agents in aquaculture has resulted in the increase in the frequency of strains resistant to these agents. Potentially these resistant strains can have an impact on the therapy of fish diseases, the therapy of human diseases, or the environment of the fish farms. Analysis of the extent of these impacts is hindered by the limited information available and the variation in methods that have been used. There is, for example, considerable variation in the methods used to measure the sensitivity of strains and in the criteria used to determine the clinical significance of these laboratory data. It is important that some standardisation of sensitivity testing methods is attempted. The available data on the frequency of resistance in fish pathogens suggest that the use of antimicrobial agents in aquaculture has significantly reduced the therapeutic options for treating fish diseases. The data available to assess the impact of the use of these agents in aquaculture on the therapeutic options for the treatment of human infections are incomplete. At present, no quantitative assessment of this risk can be attempted. Considerations of the data on the impact of the veterinary use of these agents on the therapy of human diseases would suggest that the extent of the risk represented by their use in aquaculture is small. The epidemiology of the human pathogens that have been associated with fish would tend to confirm this assessment. There is little data pertaining to the ecology of R plasmids in the natural environment. The significance of these plasmids in transferring resistance determinants from the aquatic compartment to the human compartment can, at present, only be assessed at a theoretical level. However, such a theoretical analysis suggests that the contribution of R plasmids, selected in the aquatic environment, to the frequency of resistance in human pathogens is probably very small. Fish farmers will have to develop methods of husbandry that limit the rate at which resistant strains emerge. Without these changes in husbandry, fish farming will rapidly enter the preantibiotic era. It is probable that these changes will also have the effect of reducing any impact of antimicrobial agents used in aquaculture on the environment outside the fish farm.

مقاومت باکتریایی با عوامل ضدمیکروبی که در پرورش ماهی بکار می‌رود: ارزیابی انتقادی از روش و معنا

استفاده از عوامل ضدمیکروبی در آبزی‌پروری منجر به افزایش تعداد of مقاوم در برابر این عوامل شده‌است. این گونه‌های مقاوم به طور بالقوه می‌توانند تاثیر بر درمان بیماری‌های ماهی، درمان بیماری‌های انسان و یا محیط‌زیست مزارع پرورش ماهی داشته باشند. تجزیه و تحلیل میزان این اثرات با اطلاعات محدود موجود و تنوع در روش‌های مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای مثال، تنوع قابل‌توجهی در روش‌های مورد استفاده برای اندازه‌گیری حساسیت of و در معیارهای مورد استفاده برای تعیین اهمیت بالینی این داده‌های آزمایشگاهی وجود دارد. مهم است که برخی استانداردسازی روش‌های آزمون حساسیت انجام شود. اطلاعات موجود در مورد فراوانی مقاومت در pathogens ماهی حاکی از آن است که استفاده از عوامل ضدمیکروبی در آبزی‌پروری، گزینه‌های درمانی برای درمان بیماری‌های ماهی را به طور قابل‌توجهی کاهش داده‌است. داده‌های موجود برای ارزیابی تاثیر استفاده از این عوامل در آبزی‌پروری بر گزینه‌های درمانی برای درمان عفونت‌های انسانی ناقص هستند. در حال حاضر، هیچ ارزیابی کمی از این ریسک را نمی توان انجام داد. ملاحظات مربوط به اطلاعات در مورد تاثیر استفاده از دامپزشکی این عوامل بر درمان بیماری‌های انسان می‌تواند نشان دهد که میزان ریسک ارایه‌شده با استفاده از آن‌ها در آبزی‌پروری، کوچک است. اپیدمیولوژی نوع بیماری زای بشر که با ماهی مرتبط بوده‌اند، تمایل به تایید این ارزیابی دارند. داده‌های کمی مربوط به اکولوژی of در محیط طبیعی وجود دارد. اهمیت این plasmids در انتقال عوامل تعیین‌کننده مقاومت از بخش آبی به محفظه انسان در حال حاضر تنها می‌تواند در یک سطح نظری ارزیابی شود. با این حال، چنین تجزیه و تحلیل نظری نشان می‌دهد که سهم plasmids R، که در محیط آبی انتخاب شده‌است، به فراوانی مقاومت در پاتوژن انسانی بسیار کم است. کشاورزان ماهی باید روش‌های کشاورزی را توسعه دهند که میزان at مقاوم در برابر آن را محدود کند. بدون این تغییرات در کشاورزی، پرورش ماهی به سرعت وارد دوره preantibiotic می‌شود. این احتمال وجود دارد که این تغییرات اثر کاهش تاثیر عوامل ضدمیکروبی که در آبزی‌پروری بر روی محیط خارج از مزرعه ماهی استفاده می‌شوند را نیز داشته باشد.

ترجمه شده با