Attempt to validate breakpoint MIC values estimated from pharmacokinetic data obtained during oxolinic acid therapy of winter ulcer disease in Atlantic salmon (Salmo salar)

Concentrations of oxolinic acid (OXA) were measured in the plasma, muscle, liver, and kidney of 48 Atlantic salmons (Salmo salar) 1 day after the end of an oral administration. OXA was administered over a period of 13 days to control an outbreak of winter ulcer disease in a commercial marine farm. On the basis of their behaviour, the fish were classified as healthy (n=18), moribund (n=20), or dead (n=10). There was a dramatic difference in the OXA concentrations in the healthy fish and those classified as moribund or dead. There was no evidence of bacterial infection in the 18 healthy fish, all of which were shown to be feeding. In these fish, the mean concentrations of OXA (±standard deviation) in the plasma, muscle, liver, and kidney were 0.40±0.36 mg/l, 1.0±0.71 mg/kg, 0.93±0.67 mg/kg, and 1.13±0.87 mg/kg, respectively. Within the healthy group, there were considerable individual fish-to-fish variations in OXA concentrations and the mean coefficient of variation (CV) for the concentrations in the four tissues was 77%. In contrast, all 20 moribund fish showed external lesions and 19 showed signs of systemic infection. Only 2 showed signs of feeding, and the concentrations of OXA were below the limit of quantitation (LOQ) in 68%, 85%, 70%, and 80% of the plasma, muscle, liver, and kidney, respectively. These data suggest that the major function of the therapy was to assist healthy fish to resist de novo infection and that moribund fish had gained little or no benefit from the oral administration of OXA.A numerical description of the concentration of the antimicrobial agent achieved in therapy is necessary to determine the resistance or sensitivity of the bacteria involved in the infection. The degree of fish-to-fish variation in the concentrations of OXA, both within the healthy fish and between healthy and moribund fish, presents difficulties in generating a clinically meaningful description relevant to the whole population. This issue is discussed, and it is suggested that for this application, the minimum concentration achieved by at least 80% of the treated population might represent a useful parameter for describing the concentrations of agents achieved during therapy.The plasma data from this investigation were used to estimate clinically relevant breakpoint minimum inhibitory concentration (MIC) values. The validity of these breakpoint values was discussed with reference to the outcome of the therapy and the susceptibility of the bacteria isolated from infected fish.

تلاش برای اعتبار سنجی مقادیر MIC نقطه شکست تخمین زده‌شده از داده‌های فارماکوکینتیک به‌دست‌آمده در طول درمان با اکسولینیک اسید بیماری زخم زمستانی در سالمون آتلانتیک (سالمو سالار)

غلظت اکسولینیک اسید (OXA)در پلاسما، عضله، کبد و کلیه ۴۸ سالون اقیانوس اطلس (سالمو سالار)یک روز پس از پایان مصرف خوراکی اندازه‌گیری شد. OXA در طول یک دوره ۱۳ روزه برای کنترل شیوع بیماری زخم زمستانی در یک مزرعه تجاری دریایی تجویز شد. براساس رفتار آن‌ها، ماهی‌ها به سه گروه سالم (n = ۱۸)، مرده (n = ۲۰)و مرده (n = ۱۰)طبقه‌بندی شدند. تفاوت چشمگیری در غلظت OXA در ماهی سالم و آن‌هایی که به عنوان مرده یا مرده طبقه‌بندی شده‌بودند، وجود داشت. هیچ مدرکی دال بر عفونت باکتریایی در ۱۸ ماهی سالم وجود نداشت، که همه آن‌ها تغذیه می‌شدند. در این ماهی‌ها، میانگین غلظت OXA در پلاسما، عضله، کبد و کلیه به ترتیب ۰.۴۰ ± ۰.۳۶ mg / l، ۱.۰ ± ۰.۷۱ mg / kg، ۰.۹۳ ± ۰.۶۷ mg / kg و ۱.۱۳ ± ۰.۸۷ mg / kg بود. در گروه سالم، تغییرات ماهی به ماهی منحصر به فرد قابل‌توجهی در غلظت OXA وجود داشت و میانگین ضریب تغییرات (CV)برای غلظت در چهار بافت ۷۷ % بود. در مقابل، تمام ۲۰ ماهی در حال مرگ ضایعات خارجی نشان دادند و ۱۹ ماهی علائم عفونت سیستمیک را نشان دادند. تنها ۲ مورد علائم تغذیه را نشان دادند و غلظت OXA به ترتیب در ۶۸ %، ۸۵ %، ۷۰ % و ۸۰ % پلاسما، ماهیچه، کبد و کلیه پایین‌تر از حد تعیین مقدار (LOQ)بود. این داده‌ها نشان می‌دهند که وظیفه اصلی این روش درمانی کمک به ماهی‌های سالم برای مقاومت در برابر عفونت جدید است و اینکه ماهی‌های مرده از مدیریت دهانی OXA سود کمی بردند یا هیچ سودی نبردند. توصیف عددی غلظت عامل ضد میکروبی در درمان برای تعیین مقاومت یا حساسیت باکتری‌های درگیر در عفونت ضروری است. میزان تنوع ماهی به ماهی در غلظت‌های OXA، هم در ماهی سالم و هم بین ماهی سالم و بیمار، مشکلاتی را در ایجاد یک توصیف بالینی معنی‌دار مربوط به کل جمعیت ایجاد می‌کند. این موضوع مورد بحث قرار می‌گیرد و پیشنهاد می‌شود که برای این کاربرد، حداقل غلظت به‌دست‌آمده توسط حداقل ۸۰ % جمعیت تیمار شده ممکن است یک پارامتر مفید برای توصیف غلظت‌های عوامل به‌دست‌آمده در طول درمان باشد. داده‌های پلاسما از این بررسی برای برآورد مقادیر حداقل غلظت بازدارنده (MIC)نقطه شکست بالینی مربوطه استفاده شد. اعتبار این مقادیر نقطه شکست با ارجاع به نتیجه درمان و حساسیت باکتری‌های جدا شده از ماهی‌های آلوده مورد بحث قرار گرفت.

ترجمه شده با