Archaeologies of empire and environment

Highlights•Environmental archaeologies contribute critical theories and methods to the archaeological study of empires past.•Imperialism is a political condition predicated on human-environment interactions.•Environmental practices articulate people’s relationships to imperial authority.AbstractThis paper promotes an explicit study of archaeologies of empire and environment, and advances theories and methods in environmental archaeology that demonstrate that environmental practices articulate people's relationships to imperial authority. While many studies of empire take for granted that centralized organization and surplus production lead to political control and social inequity, in the papers assembled for this special issue, the very relationship between human-environment interactions and political power becomes the object of study. In this introduction, we review established archaeological approaches to empire, explain how environmental frameworks productively recast our understandings of imperialism, and proffer a number of avenues for continued research on the subject, including those provided by the articles in this issue. We present three overarching themes for the study of empire and environment—scale, legacy, and resilience and resistance—and discuss their implementation with the papers that follow. Ultimately, we argue that imperialism entails the management of heterogeneous peoples and environments, and therefore, archaeologies of empire require the integrated study of humans, landscapes, and biota.

بازتاب امپراتوری و محیط

کاره‌ای مهم: کنترل‌های محیطی به تیوری و روش‌های انتقادی مربوط به مطالعه باستان‌شناسی مربوط به گذشته کمک می‌کنند. امپریالیسم یک شرط سیاسی است که مبتنی بر تعاملات انسان و محیط‌زیست است. * شیوه‌های محیطی که روابط مردم با مقاله imperial ractThis را بیان می‌کنند، مطالعه آشکاری از archaeologies امپراطوری و محیط را ترویج می‌کند، و نظریه‌ها و روش‌هایی را در باستان‌شناسی زیست‌محیطی ترویج می‌دهد که نشان می‌دهد که عملیات‌های زیستمحیطی روابط people's را با قدرت سلطنتی بیان می‌کنند. در حالی که بسیاری از مطالعات امپراطوری نشان می‌دهند که سازمان متمرکز و تولید مازاد منجر به کنترل سیاسی و بی‌عدالتی اجتماعی می‌شوند، در مقالاتی که برای این موضوع ویژه تشکیل شده‌اند، رابطه متقابل بین تعاملات انسان و محیط و قدرت سیاسی هدف مطالعه می‌شود. در این مقدمه، ما به بررسی رویکردهای باستان‌شناسی برای امپراطوری می‌پردازیم و توضیح می‌دهیم که چگونه چارچوب‌های محیطی باعث ایجاد درک ما از امپریالیسم می‌شوند و چند مسیر برای ادامه تحقیقات در این موضوع، از جمله مواردی که توسط مقاله در این زمینه ارایه شده‌اند، فراهم می‌کند. ما سه درون مایه مهم برای مطالعه امپراطوری و مقیاس - مقیاس، میراث، و انعطاف‌پذیری و مقاومت ارایه می‌کنیم و در مورد اجرای آن‌ها با اسنادی که پیروی می‌کنند بحث می‌کنیم. در نهایت، ما استدلال می‌کنیم که امپریالیسم شامل مدیریت افراد و محیط‌های ناهمگن است، و بنابراین، archaeologies امپراطوری نیاز به مطالعه یکپارچه انسان‌ها، مناظر و موجودات زنده دارد.

ترجمه شده با