Influence of ankle functional instability on the ankle electromyography during landing after volleyball blocking

The purpose of this study was to describe, interpret and compare the EMG activation patterns of ankle muscles – tibialis anterior (TA), peroneus longus (PL) and gastrocnemius lateralis (GL) – in volleyball players with and without ankle functional instability (FI) during landing after the blocking movement. Twenty-one players with FI (IG) and 19 controls (CG) were studied. The cycle of movement analyzed was the time period between 200 ms before and 200 ms after the time of impact determined by ground reaction forces. The variables were analyzed for two different phases: pre-landing (200 ms before impact) and post-landing (200 ms after impact). The RMS values and the timing of onset activity were calculated for the three studied muscles, in both periods and for both groups. The co-activation index for TA and PL, TA and GL were also calculated. Individuals with FI presented a lower RMS value pre-landing for PL (CG = 43.0 ± 22.0; IG = 26.2 ± 8.4, p < 0.05) and higher RMS value post-landing (CG = 47.5 ± 13.3; IG = 55.8 ± 21.6, p < 0.10). Besides that, in control group PL and GL activated first and simultaneously, and TA presented a later activation, while in subjects with FI all the three muscles activated simultaneously. There were no significant differences between groups for co-activation index. Thus, the rate of contraction between agonist and antagonist muscles is similar for subjects with and without FI but the activation individually was different. Volleyball players with functional instability of the ankle showed altered patterns of the muscles that play an important role in the stabilization of the foot–ankle complex during the performance of the blocking movement, to the detriment of the ligament complex, and this fact could explain the usual complaints in these subjects.

تاثیر بی‌ثباتی عملکردی مچ پا حین فرود پس از بلوک والیبال

هدف از این مطالعه توصیف، تفسیر و مقایسه الگوهای فعال شدن عضلات مچ پا - tibialis قدامی (TA)، peroneus بلند (PL)و گاستروکنمیوس (GL)- در بازیکنان والیبال با و بدون ناپایداری عملکردی مچ پا (FI)هنگام فرود پس از حرکت مسدود شده بود. بیست و یک بازیکن با FI (IG)و ۱۹ کنترل (CG)مورد مطالعه قرار گرفتند. چرخه حرکتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت زمان زمانی بین ۲۰۰ میلی‌ثانیه قبل و ۲۰۰ میلی‌ثانیه بعد از زمان تاثیر تعیین‌شده توسط نیروهای عکس‌العمل زمین بود. متغیرها برای دو مرحله متفاوت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند: قبل از فرود (۲۰۰ میلی‌ثانیه قبل از ضربه)و پس از فرود (۲۰۰ میلی‌ثانیه بعد از ضربه). مقادیر RMS و زمان فعالیت شروع برای سه ماهیچه مورد مطالعه در هر دو دوره و برای هر دو گروه محاسبه شدند. شاخص co - فعال‌سازی برای TA و PL، TA و GL نیز محاسبه شد. افراد با FI مقدار RMS را پیش از فرود برای PL (CG ± ۴۳.۰، بازرس کل = ۲۶.۲ ± ۸.۴، p < ۰.۰۵)و مقدار RMS با مقدار RMS بالاتر (CG ± ۴۷.۵، p < ۰.۰۵)ارایه کردند. علاوه بر آن، در گروه کنترل PL و GL فعال شدند و همزمان، و TA فعال‌سازی بعدی را ارایه دادند، در حالی که در افراد با FI تمام سه ماهیچه به طور همزمان فعال شدند. هیچ تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها برای شاخص فعال‌سازی وجود نداشت. بنابراین، میزان انقباض بین ماهیچه‌های agonist و آنتاگونیست برای افراد با و بدون FI مشابه است، اما فعال شدن به صورت جداگانه متفاوت بود. والیبال مردان با بی‌ثباتی عملکردی مچ پا نقش مهمی در تثبیت کمپلکس مچ پا در حین عملکرد حرکت مسدود کننده مچ پا به عهده دارد و این امر می‌تواند شکایات معمول این افراد را نیز توضیح دهد.

ترجمه شده با