Inverse relationship between the complexity of midfoot kinematics and muscle activation in patients with medial tibial stress syndrome

Medial tibial stress syndrome is a common overuse injury characterized by pain located on the medial side of the lower leg during weight bearing activities such as gait. The purpose of this study was to apply linear and nonlinear methods to compare the structure of variability of midfoot kinematics and surface electromyographic (SEMG) signals between patients with medial tibial stress syndrome and healthy controls during gait.Fourteen patients diagnosed with medial tibial stress syndrome and 11 healthy controls were included from an orthopaedic clinic. SEMG from tibialis anterior and the soleus muscles as well as midfoot kinematics were recorded during 20 consecutive gait cycles. Permuted sample entropy and permutation entropy were used as a measure of complexity from SEMG signals and kinematics.SEMG signals in patients with medial tibial stress syndrome were characterized by higher structural complexity compared with healthy controls (p < 0.001) while it was the opposite for the midfoot kinematics (p = 0.01).Assessing the complexity of midfoot kinematics and SEMG activation pattern enabled a precise characterization of gait in patients with medial tibial stress syndrome. The reported inverse relationship in foot kinematics and SEMG complexity most likely point towards separated control processes governing gait variability.

رابطه معکوس بین پیچیدگی of midfoot و فعال‌سازی ماهیچه در بیماران مبتلا به سندرم فشار tibial میانی

سندرم فشار medial tibial یک آسیب ناشی از استفاده بیش از حد است که با درد در قسمت میانی پای پایین در طول فعالیت‌های حمل وزن مثل راه رفتن مشخص می‌شود. هدف از این مطالعه، اعمال روش‌های خطی و غیر خطی برای مقایسه ساختار تغییرپذیری of midfoot و کنترل سالم بین بیماران مبتلا به سندرم فشار tibial و کنترل سالم در طول درمان بیماران نوجوان مبتلا به سندرم فشار tibial داخلی و ۱۱ کنترل سالم بود که در کلینیک ارتوپدی تشخیص داده شدند. SEMG از tibialis قدامی و ماهیچه‌های soleus و همچنین kinematics midfoot در طی ۲۰ سیکل چرخشی متوالی ثبت شدند. آنتروپی نمونه Permuted و آنتروپی جایگشت به عنوان معیاری برای پیچیدگی سیگنال‌های SEMG استفاده شد و سیگنال‌های kinematics.SEMG در بیماران مبتلا به سندرم فشار tibial میانی با پیچیدگی ساختاری بالاتر در مقایسه با کنترل سالم (P = ۰.۰۱)شناسایی شدند. ارزیابی پیچیدگی of midfoot و الگوی فعال‌سازی SEMG، مشخصه دقیقی از راه رفتن در بیماران مبتلا به سندرم فشار tibial مرکزی را ممکن ساخته‌است. رابطه معکوس گزارش‌شده در سینماتیک پیاده و پیچیدگی SEMG به احتمال زیاد به سمت فرآیندهای کنترل مجزا حاکم بر تغییر رفتار اشاره دارد.

ترجمه شده با