Singing the romance: Gendered and racialized representations of love and postfeminism in popular music

Highlights•This paper examines how representations of romantic love in popular music vary along lines of gender and race.•Among those with hit songs on the Billboard charts, love songs are most likely to be performed by women of color.•In line with research on postfeminist media representations, women of color are portrayed as empowered through their expressions of love.•Unlike songs performed by white women, empowerment is conveyed through repudiations of infidelity and allusions to wealth.•These racialized postfeminist portrayals elide considerations of racial inequality.AbstractThis paper uses mixed methods to examine how representations of romantic love in popular music vary along lines of gender and race. Logit analysis determines that among those with hit songs on the Billboard charts, love songs are most likely to be performed by women of color. In line with extant scholarship on postfeminist media representations, a discourse analysis of love song lyrics next establishes that women of color are portrayed as empowered through their expressions of love. Empowerment is conveyed through repudiations of infidelity and references to material wealth, and taken together, these narratives signal the persona of the strong Black lady. Against the cultural backdrop of images of jezebels and welfare queens, the postfeminist portrayal of the strong Black lady is empowering not simply because she is able to spend in a society that values consumerism, but because the persona creates distance from denigrating racial stereotypes. Yet harmful stereotypes are not erased by postfeminist representations of the strong Black lady; rather, they are incorporated as a silent reference category. I argue that, much how postfeminist modes of representation undercut gender equality through the suggestion that it has been achieved, racialized postfeminist portrayals in love songs elide considerations of racial inequality.

آواز عاشقانه: gendered و racialized عشق و عاشقی در موسیقی عام

کاره‌ای مهم: این مقاله به بررسی این مساله می‌پردازد که چگونه نمایش عشق رمانتیک در موسیقی مردمی در امتداد خطوط جنسیتی و نژاد متفاوت است. * در میان کسانی که آهنگ آهنگ را در جدول بیلبورد به نمایش می‌گذارند، آهنگ‌های عشق به احتمال زیاد توسط زنان رنگ انجام می‌شود. در راستای تحقیقات در زمینه نمایش رسانه‌های ارتباط جمعی، زنان رنگی به عنوان قدرت از طریق ابراز عشق خود به تصویر کشیده می‌شوند. بر خلاف ترانه‌هایی که توسط زنان سفید اجرا می‌شود، توانمند سازی از طریق repudiations خیانت و اشاره به ثروت منتقل می‌شود. * این racialized postfeminist portrayals، ملاحظات مربوط به مقاله ractThis racial racial از روش‌های ترکیبی برای بررسی این که چگونه نمایش عشق رمانتیک در موسیقی محبوب در امتداد خطوط جنسیتی و نژاد متفاوت است، استفاده می‌کند. آنالیز logit مشخص می‌کند که در بین آن‌هایی که آهنگ آهنگ را در جدول بیلبورد به دست آورده‌اند، آهنگ‌های عشق به احتمال زیاد توسط زنان رنگ انجام می‌شود. در راستای تحقیقات موجود در زمینه نمایش رسانه‌های جمعی، تحلیل گفتمان متن ترانه عاشقانه بعدی نشان می‌دهد که زنان رنگ از طریق ابراز عشق خود به تصویر کشیده می‌شوند. توانمندسازی از طریق repudiations از بی‌وفایی و منابع به ثروت مادی منتقل می‌شود، و با هم همراه می‌شوند، این روایت‌های مربوط به شخصیت بانوی قوی سیاه هستند. در مقایسه با پس‌زمینه فرهنگی تصاویری از ملکه‌های مرفه و رفاهی، تصویر postfeminist از این بانوی سیاه قدرتمند، نه تنها به این دلیل توانمند سازی است که قادر است در جامعه‌ای زندگی کند که به مصرف‌گرایی احترام می‌گذارد، بلکه به این دلیل که شخصیت، فاصله را از نادیده گرفتن رفتارهای کلیشه‌ای نژادی ایجاد می‌کند. با این حال، رفتارهای کلیشه‌ای مضر با نمایش postfeminist از یک بانوی قوی سیاه پاک نشده است؛ بلکه آن‌ها به عنوان یک گروه مرجع خاموش ثبت می‌شوند. من استدلال می‌کنم که، همان طور که حالت‌های postfeminist نمایش برابری جنسیتی را از طریق پیشنهادی که به دست آمده‌است، کاهش می‌دهند، racialized postfeminist، در آهنگ‌های عشق، ملاحظات elide تبعیض نژادی را نشان می‌دهد.

ترجمه شده با