Contestation in aesthetic fields: Legitimation and legitimacy struggles in outsider art

Highlights•Expands theory on artistic legitimation through field-level approaches.•Accounts for conflict and contestation as much as consensus in legitimacy processes.•Draws on a historical case study of Outsider art to build theory inductively.•Sets out a theory of legitimacy struggles for future research.AbstractLegitimation is often theorized as a form of consensus and implicitly treated as an end-state that obtains after the unfolding of a process. Conflict and disagreement are recognized as part of legitimation processes; however, scholarship emphasizes consensus-building over contestation. Moreover, as legitimacy processes are always ongoing and never final, such contestation can persist even in legitimated fields. We bring together Baumann's (2007) general theory of artistic legitimation and field theories (Bourdieu, 1993; Fligstein & McAdam, 2012) in order to develop an approach to artistic legitimacy that accounts for conflict and contestation as much as consensus in legitimacy processes. We use a historical case study to build theory on legitimacy struggles in aesthetic fields. Specifically, we examine the legitimation of Outsider art, an aesthetic field defined as work by artists who produce outside established art worlds and who come from disadvantaged social worlds. Artist William Edmondson serves as an exemplar to ground our discussion of the Outsider field as we focus on resources, opportunity spaces, and legitimating discourses (Baumann, 2007) over time, to produce a multilevel and multifaceted approach to legitimation in aesthetic fields. In this way, our approach calls attention to ongoing legitimacy struggles in legitimated fields. We hypothesize that legitimacy struggles are more common in fields where judgement criteria are ambiguous, multiple players have a stake, and/or where resources are changing.

تایید در زمینه‌های زیبایی‌شناسی: مشروعیت و مشروعیت در هنر بیگانه

نکات برجسته تیوری توسعه در مورد مشروعیت هنری از طریق رویکردهای سطح می‌دانی. * به اندازه اجماع در فرآیندهای مشروعیت، برای تعارض و رقابت در نظر گرفته می‌شود. * از یک مطالعه موردی تاریخی از هنر بیگانه برای ایجاد نظریه به طور القایی استفاده می‌کند. لغو تبعیض نژادی اغلب به عنوان شکلی از اجماع تئوریزه می‌شود و به طور ضمنی به عنوان یک دولت نهایی تلقی می‌شود که پس از آشکار شدن یک فرآیند به دست می‌آید. تعارض و اختلاف به عنوان بخشی از فرایندهای مشروعیت به رسمیت شناخته می‌شوند؛ با این حال، تحقیق بر اجماع سازی بر رقابت تاکید دارد. علاوه بر این، از آنجا که فرآیندهای مشروعیت همیشه در حال انجام هستند و هرگز نهایی نمی‌شوند، چنین رقابت طلبانی حتی در حوزه‌های مشروع نیز می‌تواند باقی بماند. ما نظریه عمومی بائومانز (۲۰۰۷)درباره مشروعیت هنری و نظریه‌های می‌دانی را گرد هم می‌آوریم (بوردیو، ۱۹۹۳؛ فلگستین مک آدام، ۲۰۱۲)تا رویکردی برای مشروعیت هنری ایجاد کنیم که تعارض و رقابت را به اندازه اجماع در فرآیندهای مشروعیت توجیه می‌کند. ما از یک مطالعه موردی تاریخی برای ساختن تیوری در مورد درگیری‌های مشروعیت در زمینه‌های زیبایی‌شناسی استفاده می‌کنیم. به طور خاص، مشروعیت هنر بیگانه را بررسی می‌کنیم، یک زمینه زیبایی‌شناسی که به عنوان کار توسط هنرمندانی که در خارج از جهان هنر تثبیت‌شده تولید می‌کنند و از دنیاهای اجتماعی محروم می‌آیند، تعریف می‌شود. هنرمند ویلیام ادموندسون به عنوان نمونه‌ای از بحث ما در مورد حوزه خارجی در حالی که بر منابع، فضاهای فرصت، و گفتمان‌های مشروعیت (باومن، ۲۰۰۷)در طول زمان تمرکز می‌کنیم، برای ایجاد یک رویکرد چند سطحی و چند وجهی برای مشروعیت بخشیدن به حوزه‌های زیبایی‌شناسی عمل می‌کند. به این ترتیب، رویکرد ما توجه به مبارزات مداوم مشروعیت در حوزه‌های مشروع را می‌طلبد. ما فرض می‌کنیم که مبارزات مشروعیت در حوزه‌هایی که معیارهای قضاوت مبهم هستند، بازیگران متعدد سهم دارند، و / یا جایی که منابع در حال تغییر هستند، شایع‌تر است.

ترجمه شده با