Degradation and stabilization of polyurethane elastomers
Polyurethane elastomers have a combination of excellent mechanical, physical and chemical properties along with exceptional biocompatibility. Therefore, these elastomeric systems are used in a diverse range of indoor, outdoor, underwater and biomedical applications. However, under certain conditions polyurethane elastomers undergo degradation, resulting in modified properties during usage or even complete failure. The degradation will not only severely affect the quality of the associated items, devices, or instruments, but may also cause catastrophic outcomes risking people’s safety and health. This review presents a comprehensive survey of the literature regarding various types of degradation of polyurethane elastomers, including photo-, thermal, ozonolytic, hydrolytic, chemical, enzymatic, in-vivo/in-vitro oxidative, biological, and mechanical degradation. The stability of polyurethane elastomers based on different building blocks of macrodiols (polyester, polyether, polycarbonate, polybutadiene, and polyisobutylene), isocyanates (aromatic and aliphatic), and chain extenders (diols, triols, and diamines) are summarised, and the mechanisms of different types of degradation are presented. The chemical components significantly influence not only the material structure and properties but also the degradative stability. Focussing on the components, we explore strategies for the enhancement of polyurethane stability through chemistry and engineering. A range of stabilizers, including both organic and inorganic additives for better stability against different types of degradation, are discussed, with a focus on their efficacy and mechanisms of action. A perspective on novel polyurethane materials with desired structures and properties combined with exceptional stability is also provided.Graphical abstractDownload high-res image (75KB)Download full-size image
تخریب و ثبات پلی اورتان ساخته شده‌ان
polyurethane elastomers دارای ترکیبی از خواص مکانیکی، فیزیکی و شیمیایی عالی همراه با زیست سازگاری استثنایی هستند. بنابراین، این سیستم‌های elastomeric در طیف متنوعی از کاربردهای داخلی، فضای باز، زیر آب و زیست پزشکی استفاده می‌شوند. با این حال، تحت شرایط خاصی از پلی اورتان elastomers مورد تجزیه قرار می‌گیرد که منجر به خواص تغییر یافته در طول استفاده یا حتی شکست کامل می‌شود. این تجزیه و تحلیل نه تنها بر کیفیت آیتم‌های مربوطه، دستگاه‌ها، یا ابزارها تاثیر می‌گذارد، بلکه ممکن است باعث ایجاد پیامدهای فاجعه‌آمیز گردد که سلامت و سلامت مردم را به خطر می‌اندازد. این بررسی یک بررسی جامع از مقالات مربوط به انواع مختلف تخریب پلی اورتان را ارایه می‌دهد که شامل عکس -، گرمایی، ozonolytic، hydrolytic، شیمیایی، آنزیمی، آنزیمی، در شرایط ازمایشگاهی / in vitro و تجزیه و تحلیل مکانیکی، زیستی و مکانیکی است. پایداری پلی اورتان ساخته براساس بلوک‌های مختلف ساخت پلی استر (پلی استر، پلی استر، پلی‌کربنات، polybutadiene و polyisobutylene)، isocyanates (aromatic، triols و aliphatic)خلاصه شده‌اند و مکانیسم‌های انواع مختلفی از تجزیه و تحلیل ارائه شده‌است. اجزای شیمیایی به طور قابل‌توجهی نه تنها ساختار و خواص مصالح را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند بلکه پایداری degradative نیز را نیز تحت‌تاثیر قرار می‌دهند. ما استراتژی‌هایی را برای افزایش پایداری پلی اورتان از طریق شیمی و مهندسی مورد بررسی قرار می‌دهیم. یک سری مواد تثبیت‌کننده، از جمله افزودنی‌های آلی و غیر آلی برای پایداری بهتر در مقابل انواع مختلف تخریب، با تمرکز بر روی اثربخشی و مکانیزم عمل مورد بحث قرار می‌گیرند. یک دیدگاه در مورد مواد پلی اورتان جدید با سازه‌های مورد نظر و خواص ترکیب‌شده با ثبات استثنایی نیز تصویر high hical (۷۵ کیلوبایت)را دانلود می‌کند.
ترجمه شده با 
ترجمه کنید