view in publisher's site
- خانه
- لیست مقالات
- چکیده
Abbas Kiarostami
This essay begins by offering a reading of Iranian filmmaker Abbas Kiarostami's Certified Copy (2010), in which we are unable to decide whether or not the couple we see there is married. But rather than coming down ourselves on one side or another, we ask why it is that their love for each other might be expressed only through their game-playing. And we follow this confusion between the real and the artificial throughout Kiarostami's career – from the “lie” that structures social reality in Where is the Friend's House? (1987) through the character Sabzian's “confession” in Close-Up (1990) and beyond. We argue that it is in its putting together of the real and the fictional that Kiarostami's cinema at once continues and marks a break with Italian Neo-Realism and with usual conceptions of the “spiritual.” In Kiarostami's cinema, the spiritual is not to be opposed to the real or the represented, but is only to be seen through them. That other world is here, just as the afterlife is now.
عباس کیارستمی
این مقاله با ارائه یک نسخه از فیلم ساز ایرانی عباس Kiarostami's (۲۰۱۰)شروع می‌شود که در آن ما نمی‌توانیم تصمیم بگیریم که آیا این زوج که می‌بینیم ازدواج‌کرده اند یا نه. اما به جای اینکه خود را به یک طرف یا طرف دیگر برسانیم، می‌پرسیم که چرا عشق آن‌ها به یکدیگر ممکن است تنها از طریق بازی آن‌ها بیان شود. و ما این سردرگمی را بین دنیای واقعی و مصنوعی از جمله "دروغ" که واقعیت اجتماعی را در جایی که خانه Friend's است، دنبال می‌کنیم. (۱۹۸۷)از طریق "اعتراف" در "اعتراف" در کلوزآپ (۱۹۹۰)و فراتر از آن. ما استدلال می‌کنیم که این فیلم در کنار هم قرار دادن دنیای واقعی و تخیلی است که سینمای Kiarostami's در حال حاضر ادامه دارد و با مفاهیم معمول از "روحانی" به نمایش می‌گذارد، روحانی با واقعیت یا نمایش مخالف نیست، بلکه تنها باید از طریق آن‌ها دیده شود. آن دنیای دیگر، درست همان طور که زندگی پس از مرگ وجود دارد.
ترجمه شده با 
ترجمه کنید