Effects of Agricultural Drainage on Aquatic Ecosystems: A Review

The extensive development of surface and subsurface drainage systems to facilitate agricultural production throughout North America has significantly altered the hydrology of landscapes compared to historical conditions. Drainage has transformed nutrient and hydrologic dynamics, structure, function, quantity, and configuration of stream and wetland ecosystems. In many agricultural regions, more than 80% of some catchment basins may be drained by surface ditches and subsurface drain pipes (tiles). Natural channels have been straightened and deepened for surface drainage ditches with significant effects on channel morphology, instream habitats for aquatic organisms, floodplain and riparian connectivity, sediment dynamics, and nutrient cycling. The connection of formerly isolated wetland basins to extensive networks of surface drainage and the construction of main channel ditches through millions of acres of formerly low-lying marsh or wet prairie, where no defined channel may have previously existed, have resulted in large-scale conversion of aquatic habitat types, from wetland mosaics to linear systems. Reduced surface storage, increased conveyance, and increased effective drainage area have altered the dynamics of and generally increased flows in larger streams and rivers. Cumulatively, these changes in hydrology, geomorphology, nutrient cycling, and sediment dynamics have had profound implications for aquatic ecosystems and biodiversity.

اثرات زه‌کشی کشاورزی بر روی اکو سیستم‌های آبی: بررسی

توسعه گسترده سیستم‌های زه‌کشی سطحی و زیرسطحی برای تسهیل تولید کشاورزی در سراسر آمریکای شمالی، به طور قابل‌توجهی در مقایسه با شرایط تاریخی، هیدرولوژی مناظر را تغییر داده‌است. فاضلاب بهداشتی و هیدرولوژیکی، ساختار، عملکرد، کمیت و پیکربندی اکوسیستم‌ها و اکوسیستم‌های تالاب را تغییر داده‌است. در بسیاری از مناطق کشاورزی، بیش از ۸۰ درصد از حوضه‌های آبریز را می توان از طریق کانال‌های سطحی و لوله‌های فاضلاب سطحی (کاشی)زه‌کشی کرد. کانال‌های طبیعی نسبت به کانال‌های زه‌کشی سطحی با اثرات قابل‌توجه روی مورفولوژی آبراهه، زیستگاه‌های instream برای ارگانیسم‌های آبزی، سیلابی و connectivity ساحلی، دینامیک رسوب و چرخه مواد مغذی عمیق‌تر شده‌اند. اتصال حوضه‌های wetland formerly به شبکه‌های گسترده زه‌کشی سطحی و ساخت کانال‌های اصلی کانال از طریق میلیون‌ها جریب زمین کم‌ارتفاع و یا چمن مرطوب که در آن هیچ کانال مشخصی وجود نداشته است، منجر به تبدیل مقیاس بزرگ انواع زیستگاه آبی، از موزاییک کوچک گرفته تا سیستم‌های خطی شده‌است. انتقال سطح، انتقال افزایش‌یافته، و افزایش مساحت زه‌کشی موثر، دینامیک سیالات را تغییر داده و به طور کلی جریان‌های موجود در جریان‌های بزرگ‌تر و رودخانه‌ها را افزایش داده‌است. cumulatively، این تغییرات در هیدرولوژی، ژئومورفولوژی، چرخه مواد غذایی، و دینامیک رسوب دارای مفاهیم عمیقی برای اکوسیستم‌های آبی و تنوع زیستی است.

ترجمه شده با