view in publisher's site
- خانه
- لیست مقالات
- چکیده
Self-regulation mechanisms in health behavior change: a systematic meta-review of meta-analyses, 2006–2017
ABSTRACTSelf-regulation is one primary mechanism in interventions for health behavior change and has been examined in numerous recent meta-analyses. This pre-registered meta-review (PROSPERO CRD42017074018) examined Mmeta-analyses of any intervention and health behavior/outcome were eligible if they quantitatively assessed self-regulation and appeared between January 2006 and August 2017. In total, 66 meta-analyses were ultimately eligible; 27% reported a protocol, 11% used GRADE; 58% focused on RCTs. Reviews satisfied only a moderate number of items on the AMSTAR 2 (M = 45.45%, SD = 29.57%). Only 6% of meta-analyses directly examined whether changes in self-regulation predicted the behavior change (i.e., self-efficacy and physical activity, l = 2; frequency of self-monitoring and goal attainment, l = 1; cognitive bias modification and addiction, l = 1). Meta-analyses more routinely assessed self-regulation by comparing the efficacy of intervention components (97%), such as those from behavior change taxonomies. Meta-analyses that focused on intervention components identified several as successful, including personalized feedback, goal setting, and self-monitoring; however, none were consistently successful in that each worked only for some health behaviors and with particular populations. Some components had inconclusive evidence, given that they were only examined in low- quality reviews. Future reviewers should utilize advanced methods to assess mechanisms, and study authors should report hypothesized mechanisms to facilitate synthesis.
مکانیسم‌های خود تنظیمی در تغییر رفتار سلامت: یک فراتحلیل سیستماتیک از متاآنالیزها، ۲۰۰۶ - ۲۰۱۷
خود تنظیمی یکی از مکانیزم‌های اصلی در مداخلات برای تغییر رفتار سلامت است و در فراتحلیل های متعدد اخیر مورد بررسی قرار گرفته‌است.
این فراتحلیل از پیش ثبت‌شده (ProSPERO CRD۴۲۰۱۷۰۷۴۰۱۸)متاآنالیز های هر مداخله و رفتار / پیامد سلامت را بررسی کرد اگر آن‌ها از لحاظ کمی خود تنظیمی ارزیابی شوند و بین ژانویه ۲۰۰۶ و آگوست ۲۰۱۷ ظاهر شوند واجد شرایط هستند.
در مجموع، ۶۶ فراتحلیل در نهایت واجد شرایط شدند؛ ۲۷ % یک پروتکل گزارش دادند، ۱۱ % از گرید استفاده کردند؛ ۵۸ % بر RCT ها تمرکز کردند.
بازبینی تنها تعداد متوسطی از موارد در AMSTAR ۲ را راضی کرد (M = ۴۵.۴۵ %، SD = ۲۹.۵۷ %).
تنها ۶ % از متاآنالیزها مستقیما بررسی کردند که آیا تغییرات در خود تنظیمی تغییر رفتار را پیش‌بینی می‌کند (یعنی، خودکارآمدی و فعالیت فیزیکی، l = ۲؛ فراوانی خودپایی و دستیابی به هدف، l = ۱؛ اصلاح جهت گیری شناختی و اعتیاد، l = ۱).
بتا - تجزیه و تحلیل به طور معمول خود تنظیمی را با مقایسه کارایی اجزای مداخله (۹۷ %)ارزیابی می‌کند، مانند آن‌هایی که از طبقه‌بندی تغییر رفتار هستند.
متا - آنالیزهایی که بر مولفه‌های مداخله تمرکز داشتند چندین مورد را موفق تشخیص دادند، از جمله بازخورد شخصی شده، تعیین هدف و نظارت بر خود.
برخی از اجزا شواهد قطعی نداشتند، با توجه به اینکه آن‌ها تنها در بازبینی‌های با کیفیت پایین مورد بررسی قرار گرفتند.
بازبینان آینده باید از روش‌های پیشرفته برای ارزیابی مکانیسم‌ها استفاده کنند و نویسندگان مطالعه باید مکانیسم‌های فرضی را برای تسهیل سنتز گزارش کنند.
ترجمه شده با 
- مقاله Psychiatry and Mental health
- ترجمه مقاله Psychiatry and Mental health
- مقاله روان‌پزشکی و سلامت روان
- ترجمه مقاله روان‌پزشکی و سلامت روان
- مقاله Clinical Psychology
- ترجمه مقاله Clinical Psychology
- مقاله روان‌شناسی بالینی
- ترجمه مقاله روان‌شناسی بالینی
ترجمه کنید