Contradictions, Dialectics, and Paradoxes in Organizations: A Constitutive Approach†
This article presents a constitutive approach to the study of organizational contradictions, dialectics, paradoxes, and tensions. In particular, it highlights five constitutive dimensions (i.e., discourse, developmental actions, socio-historical conditions, presence in multiples, and praxis) that appear across the literature in five metatheoretical traditions—process-based systems, structuration, critical, postmodern, and relational dialectics. In exploring these dimensions, it defines and distinguishes among key constructs, links research to process outcomes, and sets forth a typology of alternative ways of responding to organizational tensions. It concludes by challenging researchers to sharpen their focus on time in process studies, privilege emotion in relation to rationality, and explore the dialectic between order and disorder.
Contradictions، dialectics، و Paradoxes در سازمان‌ها: رویکرد Constitutive
این مقاله یک رویکرد بنیادی برای مطالعه تناقضات سازمانی، دیالکتیک، تناقضات و تنش‌ها معرفی می‌کند. به طور خاص، پنج بعد تشکیل‌دهنده (یعنی گفتمان، اقدامات توسعه، شرایط اجتماعی - تاریخی، حضور در مضرب، و پراکسیس)را برجسته می‌کند که در میان نوشتجات در پنج سیستم مبتنی بر فرآیند،،، انتقادی، فرامدرن و نگرش‌های ارتباطی ظاهر می‌شوند. در بررسی این ابعاد، آن را تعریف و متمایز می‌کند، تحقیقات را به نتایج فرآیند پیوند می‌دهد، و یک گونه‌شناسی از روش‌های جایگزین واکنش به تنش‌های سازمانی تعریف می‌کند. این امر به این نتیجه می‌رسد که محققان به چالش کشیدن تمرکز خود را بر روی زمان در مطالعات فرآیند، احساس برتری در رابطه با عقلانیت و بررسی منطقی بین نظم و بی‌نظمی نشان می‌دهند.
ترجمه شده با 
ترجمه کنید