Time-dependent change of blood flow in the prostate treated with high-intensity focused ultrasound

Abstract Avascular areas on contrast‐enhanced magnetic resonance imaging have been considered to be areas of localized prostate cancer successfully treated by high‐intensity focused ultrasound. However, the optimal timing of magnetic resonance imaging has not been discussed. The thermal effect of high‐intensity focused ultrasound is degraded by regional prostatic blood flow. Conversely, the mechanical effect of high‐intensity focused ultrasound (cavitation) is not affected by blood flow, and can induce vessel damage. In this series, the longitudinal change of blood flow on contrast‐enhanced magnetic resonance imaging was observed from postoperative day 1 to postoperative day 14 in 10 patients treated with high‐intensity focused ultrasound. The median rates of increase in the non‐enhanced volume of the whole gland, transition zone and peripheral zone from postoperative day 1 to postoperative day 14 were 36%, 39%, and 34%, respectively. In another pathological analysis of the prostate tissue of 17 patients immediately after high‐intensity focused ultrasound without neoadjuvant hormonal therapy, we observed diffuse coagulative degeneration and partial non‐coagulative prostate tissue around arteries with vascular endothelial cell detachment. These observations on contrast‐enhanced magnetic resonance imaging support a time‐dependent change of the blood flow in the prostate treated with high‐intensity focused ultrasound. Additionally, our pathological findings support the longitudinal changes of these magnetic resonance imaging findings. Further large‐scale studies will investigate the most appropriate timing of contrast‐enhanced magnetic resonance imaging for evaluation of the effectiveness of high‐intensity focused ultrasound for localized prostate cancer.

تغییر وابسته به زمان جریان خون در پروستات تحت درمان با اولتراسوند متمرکز بر شدت بالا

چکیده نواحی عروقی در تصویربرداری تشدید مغناطیسی با کنتراست افزایش‌یافته به عنوان نواحی سرطان پروستات موضعی در نظر گرفته شده‌اند که با موفقیت توسط اولتراسوند متمرکز بر شدت بالا درمان شده‌اند. با این حال، زمان‌بندی بهینه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی مورد بحث قرار نگرفته است. اثر حرارتی اولتراسوند متمرکز بر شدت بالا توسط جریان خون پروستات منطقه‌ای تضعیف می‌شود. در مقابل، اثر مکانیکی اولتراسوند متمرکز بر شدت بالا (کاویتاسیون)تحت‌تاثیر جریان خون قرار نمی‌گیرد، و می‌تواند موجب آسیب عروق شود. در این مجموعه، تغییر طولی جریان خون در تصویربرداری تشدید مغناطیسی افزایش‌یافته با کنتراست از روز ۱ بعد از عمل تا روز ۱۴ بعد از عمل در ۱۰ بیمار تحت درمان با اولتراسوند متمرکز با شدت بالا مشاهده شد. میانه افزایش حجم غیر پیشرفته کل غده، ناحیه انتقالی و ناحیه محیطی از روز اول تا چهاردهم بعد از عمل به ترتیب ۳۶ %، ۳۹ % و ۳۴ % بود. در یک آنالیز پاتولوژیک دیگر از بافت پروستات ۱۷ بیمار بلافاصله پس از اولتراسوند متمرکز با شدت بالا بدون درمان هورمونی نئواجوانت، ما انحطاط انعقادی منتشر و بافت پروستات غیر انعقادی جزئی را در اطراف شریان‌ها با جدا شدن سلول اندوتلیال عروقی مشاهده کردیم. این مشاهدات در مورد تصویربرداری تشدید مغناطیسی افزایش‌یافته با کنتراست، از یک تغییر وابسته به زمان جریان خون در پروستات تحت درمان با اولتراسوند متمرکز با شدت بالا پشتیبانی می‌کند. علاوه بر این، یافته‌های آسیب‌شناسی ما از تغییرات طولی این یافته‌های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی حمایت می‌کنند. مطالعات بیشتر در مقیاس بزرگ، مناسب‌ترین زمان‌بندی تصویربرداری تشدید مغناطیسی با کنتراست بهبود یافته را برای ارزیابی اثربخشی اولتراسوند متمرکز با شدت بالا برای سرطان پروستات موضعی بررسی خواهد کرد.

ترجمه شده با