Canadian Network for Mood and Anxiety Treatments (CANMAT) guidelines for the management of patients with bipolar disorder: consensus and controversies

Abstract Since the previous publication of Canadian Network for Mood and Anxiety Treatments (CANMAT) guidelines in 1997, there has been a substantial increase in evidence‐based treatment options for bipolar disorder. The present guidelines review the new evidence and use criteria to rate strength of evidence and incorporate effectiveness, safety, and tolerability data to determine global clinical recommendations for treatment of various phases of bipolar disorder. The guidelines suggest that although pharmacotherapy forms the cornerstone of management, utilization of adjunctive psychosocial treatments and incorporation of chronic disease management model involving a healthcare team are required in providing optimal management for patients with bipolar disorder. Lithium, valproate and several atypical antipsychotics are first‐line treatments for acute mania. Bipolar depression and mixed states are frequently associated with suicidal acts; therefore assessment for suicide should always be an integral part of managing any bipolar patient. Lithium, lamotrigine or various combinations of antidepressant and mood‐stabilizing agents are first‐line treatments for bipolar depression. First‐line options in the maintenance treatment of bipolar disorder are lithium, lamotrigine, valproate and olanzapine. Historical and symptom profiles help with treatment selection. With the growing recognition of bipolar II disorders, it is anticipated that a larger body of evidence will become available to guide treatment of this common and disabling condition. These guidelines also discuss issues related to bipolar disorder in women and those with comorbidity and include a section on safety and monitoring.

شبکه کانادا برای اختلالات ذهنی و اضطراب (CANMAT)دستورالعمل‌های برای مدیریت بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی: اجماع و controversies

چکیده از آنجا که انتشار پیشین شبکه کانادا برای درمان افسردگی و اضطراب (CANMAT)در سال ۱۹۹۷، افزایشی قابل‌توجه در گزینه‌های درمانی مبتنی بر شواهد برای اختلال دوقطبی وجود داشته‌است. این رهنمودها، شواهد جدید را بررسی کرده و از معیارهایی برای افزایش قدرت شواهد و ترکیب اطلاعات، ایمنی، و داده‌های tolerability برای تعیین توصیه‌های بالینی جهانی برای درمان مراحل مختلف اختلال دو قطبی استفاده می‌کند. این رهنمودها نشان می‌دهد که اگر چه pharmacotherapy سنگ بنای مدیریت را شکل می‌دهد، استفاده از درمان‌های psychosocial روانی و ترکیب مدل مدیریت بیماری مزمن که شامل یک تیم مراقبت بهداشتی است، در ارایه مدیریت بهینه برای بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی مورد نیاز است. لیتیوم، valproate و چندین داروی داروهای ضدروان پریشی غیرمعمول برای بیماری حاد هستند. افسردگی دو قطبی و حالت‌های ترکیبی اغلب با اقدامات انتحاری مرتبط هستند؛ بنابراین ارزیابی برای خودکشی باید همیشه بخش مهمی از مدیریت هر بیمار دو قطبی باشد. Lithium، lamotrigine یا ترکیب‌های مختلفی از عوامل ضد افسردگی و ضد افسردگی برای اولین بار برای افسردگی قطبی استفاده می‌شوند. گزینه‌های خط اول در درمان اختلال دوقطبی عبارتند از لیتیوم، lamotrigine، valproate و olanzapine. پروفایل های تاریخی و نشانه‌ها به انتخاب درمان کمک می‌کنند. با به رسمیت شناختن اختلالات دو قطبی دوم، پیش‌بینی می‌شود که یک بدنه بزرگ‌تر از شواهد برای هدایت درمان این وضعیت عادی و غیر فعال در دسترس قرار خواهد گرفت. این دستورالعمل‌ها همچنین مسایل مربوط به اختلال دوقطبی در زنان و افراد مبتلا به comorbidity را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهند و بخشی از ایمنی و نظارت را در بر می‌گیرند.

ترجمه شده با