An Investigation of the Relations Between Altruism, Empathy, and Spirituality

This study investigated the relations between altruism, empathy, and spirituality in a sample of 186 university students. Zero-order and partial correlations controlling for age, sex, and social desirability indicated that, although altruism and empathy are related to each other in a manner consistent with previous research, the association of both of these to spirituality is complex and multidirectional. In particular, empathy was found to be significantly positively related to nonreligious spiritual cognitions, religiousness, and spiritual experiences and negatively associated with existential well-being. Altruism, on the other hand, was most strongly linked to spiritual experiences, followed by spiritual cognitions. Regression analyses revealed that nonreligious spiritual cognitions and spiritual experiences are the most potent predictors of both empathy and altruism, respectively. Based on the findings and literature suggesting that spirituality may have an impact on empathy and altruism, a path model was developed wherein spiritual experiences had a direct effect on altruism and spiritual cognitions had an indirect effect on altruism through empathy. A test of the model indicated that it demonstrates satisfactory goodness of fit. The study concludes with a discussion of the meaning and implications of the findings for future research.

بررسی روابط میان معنویت، همدلی و معنویت

این مطالعه روابط بین نوع‌دوستی، همدلی و معنویت را در نمونه‌ای از ۱۸۶ دانشجو مورد بررسی قرار داد. همبستگی بدون ترتیب و جزیی کنترل‌کننده سن، جنسیت، و مطلوبیت اجتماعی نشان داد که اگر چه نوع‌دوستی و همدلی به شیوه‌ای مطابق با تحقیق قبلی با هم دیگر مرتبط هستند، ارتباط هر دوی اینها با معنویت پیچیده و چند جانبه است. به طور خاص، معلوم شد که همدلی به طور قابل‌توجهی به طور مثبت با شناخت‌های معنوی غیر مذهبی، مذهبی بودن و تجربیات معنوی ارتباط دارد و به طور منفی با سلامت وجودی ارتباط دارد. از سوی دیگر، علاج‌گرایی به شدت با تجربیات معنوی و به دنبال آن شناخت‌های معنوی مرتبط بود. تحلیل‌های رگرسیون نشان داد که شناخت‌های معنوی غیر مذهبی و تجربیات معنوی به ترتیب قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های همدلی و نوع‌دوستی هستند. براساس یافته‌ها و ادبیات پیشنهاد می‌کند که معنویت ممکن است بر همدلی و نوع‌دوستی تاثیر داشته باشد، یک مدل مسیر ایجاد شد که در آن تجربیات معنوی اثر مستقیم بر نوع‌دوستی و شناخت‌های معنوی از طریق همدلی داشتند. یک آزمون مدل نشان داد که خوبی برازش رضایت‌بخش را نشان می‌دهد. این مطالعه با بحث در مورد معنا و مفاهیم یافته‌ها برای تحقیقات آینده به پایان می‌رسد.

ترجمه شده با