Centering at the Margins: Critical Community Resilience Praxis

Aims: This article aims to reframe resilience for use in community research and action in conditions of adversity marked by increasing natural disasters and by social inequities rooted in the coloniality of power, such as in Chile. Method: We review international resilience literature that explores responses to complex adversities, evaluating three “waves” of resilience research, including (1) “bouncing back,” which frames resilience as protecting functioning; (2) “bouncing forward,” understanding resilience as adaptation; and (3) what we are calling, the “centering at the margins” wave, which explicitly incorporates liberation psychology and decolonial, critical race theories to the study and promotion of resilience. Results: Building off “third wave” thinking, this article attempts to improve the social justice ethics within which research on resilience is completed by introducing a critical community resilience praxis. Conclusions: Critical community resilience praxis can aid the study of resilience by illuminating ways to avoid the reinforcement of social hierarchies and interlocking systems of oppression relevant to the work of disaster risk reduction investigators, psychologists, and differently positioned stakeholders engaged in resilience research and practice in complex settings internationally marked by histories of colonialism, consequences of climate change, and continual social inequities.

centering در سود ناخالص: جامعه بحرانی Resilience Praxis

اهداف: هدف از این مقاله، تغییر دادن تاب آوری برای استفاده در تحقیقات و اقدام جامعه در شرایط بد که با افزایش بلایای طبیعی و نابرابری‌های اجتماعی ریشه دارد، از جمله در شیلی است. روش: ما ادبیات تاب آوری بین‌المللی را بررسی می‌کنیم که پاسخ به adversities پیچیده، ارزیابی سه "موج" تحقیق تاب آوری را بررسی می‌کند، از جمله (۱)"بازتاب به جلو"، که انعطاف‌پذیری را به عنوان سازگاری درک می‌کند؛ و (۳)آنچه که ما می‌نامیم، نظریه‌های نژادی انتقادی برای مطالعه و ارتقا تاب آوری است. نتایج: ایجاد تفکر "موج سوم"، این مقاله تلاش می‌کند تا اصول اخلاقی عدالت اجتماعی را که در آن تحقیقات در مورد انعطاف‌پذیری با معرفی یک عمل انعطاف‌پذیری جامعه حیاتی به اتمام می‌رسد، بهبود بخشد. نتیجه‌گیری: عمل جراحی تاب آوری جامعه بحرانی می‌تواند به مطالعه انعطاف‌پذیری از طریق روشن کردن راه‌های جلوگیری از تقویت سلسله‌مراتب اجتماعی و سیستم‌های interlocking مرتبط با کار پژوهشگران کاهش خطر بلایا، روانشناسان، و سایر ذینفعان قرار گرفته در محیط‌های پیچیده بین‌المللی که با تاریخچه استعمار، پیامدهای تغییر آب و هوا و نابرابری‌های اجتماعی مستمر نشانه‌گذاری شده‌اند، کمک کند.

ترجمه شده با