Maslow's Study of Self-Actualization

The focal point of this article is Abraham Maslow's famous study of self-actualizing people. Maslow was profoundly correct in perceiving that there was something special and admirable about the individuals whom he selected for study. In calling his subjects self-actualizing, however, Maslow failed to capture just what was special about them. I propose that the individuals whom Maslow studied were not distinguished from others by the fact that they were self-actualizing, but rather by the fact that they were very open. I will explain both what I mean by openness and why we should speak of openness rather than self-actualization. I will also use the idea of openness, along with Maslow's description of his "self-actualizing" people, to delineate an ideal of human character.

مطالعه Maslow's خود - actualization

نقطه کانونی این مقاله، مطالعه مشهور ابراهیم Maslow's درباره actualizing self است. Maslow در درک این نکته که چیزی خاص و قابل تحسینی در مورد افرادی که برای مطالعه انتخاب کرده بود، بسیار درست بود. با این حال، Maslow در تماس با subjects خود نتوانست آنچه را که در مورد آن‌ها خاص بود، ثبت کند. من پیشنهاد می‌کنم افرادی که Maslow مورد مطالعه قرار گرفته، با این واقعیت که آن‌ها self بودند، از دیگران متمایز نبودند، بلکه با این حقیقت که آن‌ها بسیار آزاد بودند. من هر دو منظورم را با باز بودن توضیح خواهم داد و چرا باید به جای خود - شکوفایی، از آزادی صحبت کنیم. من همچنین از ایده باز بودن، همراه با توصیف Maslow's از مردم خود استفاده می‌کنم تا ایده‌آل شخصیت انسان را مشخص کنم.

ترجمه شده با