Jung'S Theory of Archetypes: A Critique

This critique examines Jung's theory of archetypes, which underpins much of his other work. The critique focuses on Jung's belief that the origins of archetypes (and their basis in the collective unconscious) transcend the individual, in that they reflect an ancestral or universal essence. The critique also examines a related notion of Jung's, that the collective unconscious unites us with the world around us in an immediate paranormal or synchronistic sense. These notions of Jung's are found to be seriously flawed. In spite of this, the critique suggests that Jung's belief in the genetic basis of certain unconscious content holds some promise. With this in mind, suggestions are made concerning needed modifications in Jung's theory and concerning the kind of evidence required for its support.

نظریه archetypes: نقد

این انتقاد، نظریه Jung's الگوهای بارزی را مورد بررسی قرار می‌دهد که بخش عمده‌ای از کاره‌ای دیگرش را پی‌ریزی می‌کند. این نقد بر این باور Jung's متمرکز است که منشا الگوهای بارزی (و اساس آن‌ها در ناخودآگاه جمعی)از فرد فراتر می‌رود، که آن‌ها منعکس‌کننده یک ماهیت اجدادی یا جهانی هستند. این انتقاد همچنین به بررسی مفهوم مرتبطی از Jung's می‌پردازد که ناخود آگاه جمعی ما را با جهان اطرافمان در یک حس ماورای طبیعی یا غیر عادی به هم پیوند می‌دهد. این تصورات از Jung's به طور جدی ناقص هستند. با این حال، این نقد نشان می‌دهد که باور Jung's به پایه ژنتیکی برخی از محتوای ناخودآگاه، قولی را نگه می‌دارد. با توجه به این موضوع، پیشنهاداتی در رابطه با اصلاحات مورد نیاز در نظریه Jung's و در مورد نوع شواهدی که برای پشتیبانی آن مورد نیاز است، مطرح شده‌است.

ترجمه شده با