view in publisher's site
- خانه
- لیست مقالات
- چکیده
Calcineurin Inhibitor Nephrotoxicity
The use of the calcineurin inhibitors cyclosporine and tacrolimus led to major advances in the field of transplantation, with excellent short-term outcome. However, the chronic nephrotoxicity of these drugs is the Achilles’ heel of current immunosuppressive regimens. In this review, the authors summarize the clinical features and histologic appearance of both acute and chronic calcineurin inhibitor nephrotoxicity in renal and nonrenal transplantation, together with the pitfalls in its diagnosis. The authors also review the available literature on the physiologic and molecular mechanisms underlying acute and chronic calcineurin inhibitor nephrotoxicity, and demonstrate that its development is related to both reversible alterations and irreversible damage to all compartments of the kidneys, including glomeruli, arterioles, and tubulo-interstitium. The main question—whether nephrotoxicity is secondary to the actions of cyclosporine and tacrolimus on the calcineurin-NFAT pathway—remains largely unanswered. The authors critically review the current evidence relating systemic blood levels of cyclosporine and tacrolimus to calcineurin inhibitor nephrotoxicity, and summarize the data suggesting that local exposure to cyclosporine or tacrolimus could be more important than systemic exposure. Finally, other local susceptibility factors for calcineurin inhibitor nephrotoxicity are reviewed, including variability in P-glycoprotein and CYP3A4/5 expression or activity, older kidney age, salt depletion, the use of nonsteroidal anti-inflammatory drugs, and genetic polymorphisms in genes like TGF-β and ACE. Better insight into the mechanisms underlying calcineurin inhibitor nephrotoxicity might pave the way toward more targeted therapy or prevention of calcineurin inhibitor nephrotoxicity.
Calcineurin inhibitor Nephrotoxicity
استفاده از بازدارنده‌های calcineurin cyclosporine و tacrolimus منجر به پیشرفت‌های عمده‌ای در زمینه پیوند، با نتیجه کوتاه‌مدت کوتاه‌مدت شد. اما the مزمن این داروها پاشنه آشیل جاری است. در این بررسی، نویسندگان ویژگی‌های بالینی و ظاهر histologic بازدارنده مزمن و مزمن nephrotoxicity در پیوند کلیه و nonrenal را به همراه دام‌ها در تشخیص خود خلاصه می‌کنند. نویسندگان نیز مقالات موجود در مورد مکانیسم فیزیولوژیک و مولکولی underlying بازدارنده مزمن و مزمن nephrotoxicity را مورد بررسی قرار می‌دهند و نشان می‌دهند که توسعه آن مربوط به تغییرات برگشت‌پذیر و آسیب برگشت‌ناپذیر در تمامی بخش‌های کلیه‌ها، از جمله glomeruli، arterioles و tubulo - interstitium می‌باشد. سوال اصلی - اینکه آیا nephrotoxicity در مورد اقدامات of و tacrolimus در مسیر calcineurin - NFAT ثانویه است - عمدتا بی‌پاسخ باقی می‌ماند. نویسندگان به شدت شواهد موجود مربوط به سطوح خون سیستمیک cyclosporine و tacrolimus را به بازدارنده بازدارنده nephrotoxicity بررسی می‌کنند و داده‌ها را به طور خلاصه بیان می‌کنند که نشان می‌دهد در معرض قرار گرفتن در معرض cyclosporine یا tacrolimus می‌تواند مهم‌تر از نوردهی سیستمیک باشد. در نهایت، دیگر عوامل مستعد محلی برای مهار کننده‌های بازدارنده nephrotoxicity مورد بررسی قرار می‌گیرند، از جمله تغییرپذیری در حالت P - glycoprotein و CYP۳A۴ / ۵، سن کلیه، مصرف نمک، استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، و polymorphisms ژنتیکی در ژن‌های نظیر TGF - بتا و ACE. بینش بهتر در مکانیزم‌های زیربنایی بازدارنده calcineurin ممکن است راه را به سمت درمان هدفمند و یا جلوگیری از calcineurin بازدارنده calcineurin هموار کند.
ترجمه شده با 
- مقاله Epidemiology
- ترجمه مقاله Epidemiology
- مقاله اپیدمیولوژی
- ترجمه مقاله اپیدمیولوژی
- مقاله Nephrology
- ترجمه مقاله Nephrology
- مقاله کلیه‌شناسی
- ترجمه مقاله کلیه‌شناسی
- مقاله Transplantation
- ترجمه مقاله Transplantation
- مقاله قلمه‌زنی
- ترجمه مقاله قلمه‌زنی
- مقاله Critical Care and Intensive Care Medicine
- ترجمه مقاله Critical Care and Intensive Care Medicine
- مقاله مراقبت‌های ویژه و مراقبت‌های درمانی متمرکز
- ترجمه مقاله مراقبت‌های ویژه و مراقبت‌های درمانی متمرکز
ترجمه کنید